Życie każdego człowieka kończy się śmiercią. 

„Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie i to jest odwieczne prawo: na pewno umrzesz” (Syr 14, 17).
Śmierć przychodzi niespodziewanie, niejednokrotnie zabiera człowieka w pełni sił, dosięga dorosłych i dzieci. Pozostający przy życiu tracą kogoś bliskiego, jest to trudna chwila dla każdego.
Prawo do katolickiego pogrzebu ma każdy ochrzczony, który do śmierci wytrwał w wierze i praktyce życia Kościoła. W parafii jest zwyczaj odprawiania Mszy świętej pogrzebowej z obecnością ciała zmarłego w kościele, takie prawo przysługuje wszystkim, którzy uczestniczyli w życiu wspólnoty kościelnej. Jeśli zaś ktoś swoim życiem zaprzeczał przynależności do Kościoła, nie uczestniczył w życiu wspólnoty wiary, dokonał różnego rodzaju jawnych aktów przeciwnych nauczaniu i praktyce Kościoła, to nie powinno się wprowadzać jego ciała do kościoła. Należy, stosownie do okoliczności, odbyć obrzędy pogrzebowe na cmentarzu, natomiast Msza święta w intencji tego zmarłego niechaj zostanie odprawiona w kościele bez wnoszenia jego ciała (kan. 1184n.) ( Z nauczania Biskupa Siedleckiego, Wskazania Biskupa Siedleckiego w sprawie udzielania sakramentów świętych, (23.01.2010 r. nr 11).
Jeśli wcześniej zmarły nie utrzymywał kontaktu z parafią lub wyraźnie sobie tego nie życzył, zmarły nie chciał mieć nic wspólnego z Kościołem, za życia żył nie zgodnie z wiarą, trudno go zmuszać po śmierci i wprowadzać jego doczesne szczątki na Mszę Św.
Nie może tego robić ani rodzina, ani kapłan. Jest to forma uszanowanie jego woli i stylu życia jaki prowadził. Są to bardzo trudne sytuacje dla rodziny jak i dla kapłana, wymagające wielkiej delikatności i ostrożności.
Każda sytuacja pogrzebowa jest rozpatrywana indywidualnie.
„Tym wszystkim zaś, którzy nie akceptują w pełni nauczania Kościoła, duszpasterze winni uświadomić, że przyjmowanie sakramentów nie jest ani magiczną koniecznością, ani formalną usługą ze strony Kościoła, którą można nabyć za pieniądze z jakichkolwiek względów bez stosownej postawy życiowej, czy gotowości do jej zmiany. 

Sakramenty udzielane przez Kościół i we wspólnocie kościelnej są darem, który jest nieodłącznie związany z aktualną, żywą wiarą i prowadzi do ubogacenia życia poszczególnych osób oraz odnajdywania przez nich miejsca we wspólnocie wierzących. Nie mogą więc w zwykłych warunkach być udzielane w oderwaniu od prawdy życiowej, a więc przy braku gotowości dostosowania życia do tego, co te sakramenty oznaczają i co powodują. Inne zasady stosuje Kościół tylko w wyjątkowych sytuacjach, np. w przypadku niebezpieczeństwa śmierci”.

(Z nauczania Biskupa Siedleckiego, Wskazania Biskupa Siedleckiego w sprawie udzielania sakramentów świętych, (23.01.2010 r. nr 11).

Zgłaszanie spraw pogrzebowych:

1. W celu dopełnienia formalności pogrzebu należy zgłosić się w kancelarii parafialnej – można to uczynić nawet poza godzinami urzędowania. Sprawy pogrzebu przyjmuje Ksiądz Dyżurny.

2. Pogrzeb zgłasza najbliższa rodzina w parafii zamieszkania osoby zmarłej. Jeżeli pogrzeb jest poza parafią zamieszkania potrzebna jest zgoda na pochówek od Ks. Proboszcza, w którego parafii zmarły zamieszkiwał.

Nabożeństwo pogrzebowe powinno być z reguły odprawione we własnym kościele parafialnym zmarłego (kan. 1177 § l). Podstawą przynależności parafialnej jest przede wszystkim stałe lub tymcza­sowe zamieszkanie. Dla zmarłego, który nigdzie nie miał stałego lub tymczasowe­go zamieszkania, parafią właściwą do odprawienia pogrzebu jest parafia zgonu. Każdy jednak wierny, albo ci, do których należy troska o pogrzeb zmarłego mogą wybrać inny kościół na nabożeństwo pogrzebowe za zgodą zarządcy tego kościoła, i po zawiadomieniu własnego proboszcza (kan. 1177 § 2).

3. Przy zgłaszaniu pogrzebu należy w kancelarii parafialnej przedłożyć „Skrócony akt zgonu” z USC oraz zaświadczenie ks. kapelana o przyjęciu przed śmiercią sakramentu chorych (dotyczy to zwłaszcza zmarłych w szpitalu).

4. Pogrzeb, miejsce grobowe i wszelkie inne sprawy związane z pogrzebem są zgłaszane w kancelarii cmentarnej. Konieczne jest przyniesienie ze sobą numeru grobu, w którym będzie złożone ciało zmarłego.
Opłaty cmentarne dokonujemy przez wpłatę w banku na konto cmentarne.

5. Informujemy i uzgadniamy z grabarzem przygotowanie grobu na cmentarzu parafialnym.

6. W Mszy pogrzebowej rodzina zmarłego i uczestniczący w niej, jeśli nie mają przeszkód kanonicznych, biorą pełny udział czyli przyjmują komunię św. w intencji zmarłej osoby Uczestnicy pogrzebu winni zachować modlitewne skupienie, starać się na pogrzebie (lub Mszy św. pogrzebowej) przystąpić do Komunii Świętej. O przystąpienie do spowiedzi zatroszczmy się wcześniej (poprzedniego dnia wieczorem lub rano przed pogrzebem).
Z uwagi na powagę pogrzebowej liturgii w kościele i na cmentarzu wymagane jest właściwe zachowanie się obecnych podczas obrzędów pogrzebowych.
Należy ograniczać stosowania sztucznych wieńców i zniczy. Na nic się zdadzą wszelkie zewnętrzne gesty (żałobne stroje, kwiaty itp.), jeśli zabraknie modlitewnej pamięci za zmarłych.